تاثیر مکمل های غذایی حاوی ویتامین های نیاسین (b3) و پیریدوکسین (b6) بر روی ابقاء پروتئین لاشه، میزان پرورش نوزادان و طول عمر زنبوران عسل (آپیس ملیفرا)

تغذیه مناسب یکی از مهمترین عواملی است که روی طول عمر زنبوران عسل تاثیر دارد. تا به امروز منابع پروتئینی مختلفی مانند انواع کنجاله دانه های روغنی، مخمرها، شیر خشک و غیره در تغذیه زنبور عسل استفاده شده اند. کنجاله سویا یک از موادی است که به فراوانی مورد استفاده قرار گرفته است. در بسیاری از تحقیقات مشخص شده است که مصرف این کنجاله نسبت به گرده باعث کاهش طول عمر زنبور عسل شده است. در یک آزمایش به منظور برسی راندمان مطلوب این کنجاله دو ویتامین نیاسین در سه سطح صفر، 100 و 125 میلی گرم و پیریدوکسین در سه سطح صفر، 5 و 5/7 میلی گرم در قالب یک آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی با 9 تیمار و هر تیمار با 3 تکرار انجام شد. در ابتدا کلنی ها از نظر جمعیت، ملکه های خواهری و ذخیره غذایی یکسان سازی شده و جیره های غذایی هر دو روز یکبار بصورت تازه، آماده و تغذیه شدند و در پایان هر بار تغذیه میزان خوراک باقیمانده جمع آوری و وزن گردید. میزان پرورش نوزادان هر 13 روز یکبار بوسیله یک قاب سیم کشی شده با فواصل 2 سانتی متر اندازه گیری گردید. برای محاسبه طول عمر، 90 عدد از زنبوران یک روزه هر کندو بوسیله لاک علامت گذاری شدند و تا سن 30 روزگی هر 10 روز یکبار و بعد از آن هر هفته تعداد زنبوران باقی مانده شمارش و ثبت گردید. در پایان آزمایش از هر تیمار نمونه گیری انجام شد و میزان پروتئین لاشه زنبوران نیز اندازه گیری گردید. تجزیه آماری داده ها نشان داد که در مقدار مصرف خوراک اختلاف معنی داری بین تیمارهای غذایی وجود ندارد(05/0p>). با توجه به نتایج آماری مشخص گردید که اثر اصلی سطوح ویتامین های نیاسین و پیریدوکسین بر روی میزان پرورش نوزادان معنی دار نبوده است(05/0 p>) اما اثر متقابل آن ها معنی دار بوده است(01/0 p<). اثر اصلی سطوح ویتامین نیاسین و اثر متقابل آن ها روی طول عمر معنی دار بوده است(05/0p<) اما اثر اصلی سطوح ویتامین پیریدوکسین معنی دار نبوده است. نتایج کلی نشان دادند، که جیره های غذایی از نظر این دو ویتامین کمبود معنی داری نداشته اند و کلنی هایی که میزان مصرف خوراک در آن ها بیشتر بوده است عملکرد بهتری داشته اند.